تحقیق دانشگاهی با موضوع توسعه اقتصادی در اسلام

کارآفرینی جهت راه اندازی گاوداری

  نحوه آغاز یک پروژه گاوداری

    جهت شــروع یک پروژه پرورش دام و صــنایع وابسته، در مراحل ابتدائی نیاز به تهیه مکانی مناسب جهت احداث دامداری و سپـــس اخذ کلیـــه مجوزهای لازم از سازمانهای ذیربط می باشد که در ذیل به طور مشروح مراحل گوناگون کار بیان گردیده است:

زمین
مشخصات زمین مناسب جهت احداث
زمینی که جهت احداث ساختمانها و تأسیسات، توسط متقاضی و برابر ضوابط نظام دامپروری ارائه می شود، می تواند به یکی از شکلهای زیر باشد:

الف: زمینهای سنددار
ب: زمینهای استیجاری
ج: زمینهای فاقد سند ( به شرط احراز مالکیت)
د: زمینهای مشاع
ح: زمینهای اصلاحات ارضی مفروزالرعیه
و: زمینهای واگذاری از طریق هیأتهای هفت نفره یا کمیسیون مواد 31 یا 32 قانون واگذاری زمینهای موات

زمینهای کشت علوفه
   در خصوص صدور پروانه تأسیس دامداریهایی که درآنها نشخوارکنندگان یا اسب، پرورش داده و نگهداری می شوند، متقاضی جهت تأمین علوفه دامداری خود برابر ضوابط نظام دامپروری، باید دارای یکی از شرایط زیر باشد:

الف: مالک زمین کشت علوفه باشد.
ب: مستاجر زمین کشت علوفه باشد.(مدت اجاره حداقل 5 سال)
ج: متصرف بلامعارض زمین کشت علوفه بوده و آن را در اختیار داشته باشد.
د: مالک زمینهای واگذاری ازطریق هیأتهای هفت نفره یا کمیسیون ماده 3 1قانون.
ه: با کشتکاران علوفه، قرارداد خرید علوفه تنظیم کرده باشد.
و: متقاضیان پرورش طیور صنعتی و بومی، که دارای زمین جهت کشت مواد اولیه خوراک طیور باشند، با توجه به میزان ارائه زمین ، در صدور پروانه تأسیس، الویت نسبی دارند.

ضوابط فنی مورد نیاز برای زمین
الف- فواصل
حداقل فاصله محدوده تأسیسات دامداریها و کارخانجات با واحدهای مشابه و غیر مشابه و همچنین با شهر، شهرک و روستا(مناطق مسکونی)، جنگل، رودخانه، دریا و سایر عوارض طبیعی، حریم فرودگاه، جاده، راه آهن، خطوط اصلی انتقال نفت و گاز، شبکه های فشار قوی برق و واحدهای صنعتی (عوارض تأسیساتی)، براساس مفاد مندرج در جدول، فواصل تعیین می شود.
تبصره1: در مواقع اضطراری و یا ارائه دلایل مستدل، کمیسیون مرکزی مجاز است، نسبت به کاهش یا افزایش حداقل فواصل مذکور مندرج در جدول فوق الذکر، تصمیم لازم را اتخاذ کند.
تبصره2: در خصوص بعضی از انواع کارخانجات و واحدهای پرورش بعضی از حیوانات که در جدول فواصل نامی از آنها برده نشده است، براساس توضیحاتی که در فصول اختصاصی پرورش هر کدام از آنها ذکر شده اقدام می شود.

فرهنگ عشیره ای و توسعه فرهنگ سیاسی ایران (دوره پهلوی اول)

در دهه های پایانی حکومت قاجار، یکی از موضوعات اساسی مورد بحث روشنفکران و نخبگان بررسی چرایی عقب ماندگی ایران و چگونگی پیشرفت و ترقی جامعه ایران بود. در بحث چرایی توسعه نیافتگی فرهنگ سیاسی ایران یکی از تیرهای اتهام به سوی ایلات و عشایر نشانه می رفت که بیش از یک سوم جمعیت ایران را تشکیل داده و با غارت و ستیزه های مداوم ایلی و بی نظمی و تمرکزگریزی کشور را به انحطاط کشانده بودند. اینکه فرهنگ سیاسی ایران همواره از ویژگی هایی مانند: فردگرایی منفی، بی اعتمادی، نهاد گریزی، فقدان اجماع نظر، خویشاوندگرایی، هزارفامیلی، بی قانونی، ناامنی، بحران هویت ملی، و فرایند ناقص کشور – ملت سازی در رنج بوده است، به نظر ریشه در ساخت عشیره ای این سرزمین دارد. در دوره پهلوی اول تلاش شد تا با متمرکز کردن قدرتِ حکومت و جلوگیری از حرکات گریز از مرکز، که عمدتا متوجه عشایر ایران بود، تحول در نظام و فرهنگ سیاسی حاصل گردد.