جایگاه توسعه اقتصادی در اسلام

جایگاه توسعه اقتصادی در اسلام

ویژگی های جوامع ماقبل مدرن از نظر لوسین پای

حوزه ی سیاسی از حوزه ی روابط اجتماعی و شخصی چندان انفکاک یافته نیست و الگوی روابط سیاسی به طور وسیعی توسط الگوی روابط اجتماعی و شخصی تعیین می شود. که نتیجه گریزناپذیرش آن است که مبارزه ی سیاسی حول مسائل پرستیژ، نفوذ، و حتی شخصیت ها، نه در وهله ی نخست حول پرسش ها درباره ی جریان های بدیل سیاستگذاری، می چرخد. چارچوب بنیادین سیاست در این جوامع، چارچوبی جماعتی  است و رفتار سیاسی به شدت تابع ملاحضات مربوط به تعیین هویت های جماعتی است و گروه بندی های بزرگ جماعتی هم در راستای خطوط قومی یا مذهبی است. در چنین شرایطی، به جای رقابت آزادانه ی آرا  ایده های سیاسی برای جلب حمایت به خاطر شایستگی خودشان، بحث های سیاسی به صورت بحث های بینا جماعتی یا تلاش یک گروه در توجیه موضعش نسبت به دیگری، در می آید، و آزادی تغییر و اصلاح وفاداری های سیاسی به شدت محدود می شود.

فرهنگ عشیره ای و توسعه فرهنگ سیاسی ایران (دوره پهلوی اول)

در دهه های پایانی حکومت قاجار، یکی از موضوعات اساسی مورد بحث روشنفکران و نخبگان بررسی چرایی عقب ماندگی ایران و چگونگی پیشرفت و ترقی جامعه ایران بود. در بحث چرایی توسعه نیافتگی فرهنگ سیاسی ایران یکی از تیرهای اتهام به سوی ایلات و عشایر نشانه می رفت که بیش از یک سوم جمعیت ایران را تشکیل داده و با غارت و ستیزه های مداوم ایلی و بی نظمی و تمرکزگریزی کشور را به انحطاط کشانده بودند. اینکه فرهنگ سیاسی ایران همواره از ویژگی هایی مانند: فردگرایی منفی، بی اعتمادی، نهاد گریزی، فقدان اجماع نظر، خویشاوندگرایی، هزارفامیلی، بی قانونی، ناامنی، بحران هویت ملی، و فرایند ناقص کشور – ملت سازی در رنج بوده است، به نظر ریشه در ساخت عشیره ای این سرزمین دارد. در دوره پهلوی اول تلاش شد تا با متمرکز کردن قدرتِ حکومت و جلوگیری از حرکات گریز از مرکز، که عمدتا متوجه عشایر ایران بود، تحول در نظام و فرهنگ سیاسی حاصل گردد.