پاور تشخیص و پیشگیری از بیماریهای میگو در مزرعه

بیماری و مواقع انتقال آن

 بیماری به همه حالت های غیر طبیعی در بافت و یا عمل حیوان(میگو) گویند . این بدان معنا است که بیماری همیشه دو اثر هوامل بیماری زای ویروسی ، باکتریایی ، انگل و قارچی نیستند ، بلکه مشکلات و مسائل تعذیه ای و محیطی نیز باعث پایین آمدن محصول می گردند را شامل می شود .

بیشتر بیماری ها نتیجه جمع شدن چند عامل مؤثر ایجاد می شوند حتی بیماری های عفونی نیز در اثر حضور ساده باکتری ها و یا ویروس ها ایجاد نمی شود . در حقیقت با وجود یک عامل بیماری زا ، میگو به بیماری دچار نمی شود زیرا بسیاری از این عوامل بیماری زا ، خود به عنوان بخشی از فلور میکروبی بدن میگر به حساب می آیند به عبارت دیگر ،بیشتر بیماری های میگو در اثر آمیختن شرایط نامساعد محیطی و تعذیه ای به وجود می آیند که نتیجه آن موجب آسیب رساندن به میگو و یا کاهش ظرفیت ایمنی بدن میگو در مبارزه با بیماری ها می شود .

8 تا 90 درصد از بیماری های میگر دارای عوامل ثانویه هستند:

اگر فاکتورهای کیفیت آبی که میگو در آن زیست می کند در حد مطلوب باشد و با میگر از شرایط تعذیه ای صحیحی برخوردار باشد حتی با وجود عوامل بیماری زا در محیط ، بیماری ایجاد نمی شود اما چنان که میگو تحت استرس های محیطی و تغذیه ای نامناسب قرار گیرد زمینه بروز بیماری مساعد می شود .

وقتی که بیماری در استخری ایجاد می شود مشکل است به توان جلوی آن را گرفت ، زیرا در این زمان میگو ضعیف شده و ایمنی بدنش کاهش یافته است .

آموزش پرورش و تولید میگو

این مقاله اطلاعات کلی در مورد بیولوژی و تکثیر و پرورش میگوی آب شیرین ارائه میدهد. میگو در چرخه زندگی خود دارای چهار شکل مشخص است: تخم ، لارو ، پست لارو ، و بالغ. در این مقاله به شرح مختصر هر یک از مراحل فوق و ویژگیهای آن ، خصوصاً ، کیفیت آب مورد نیاز ، وسایل و عملیات تفریخگاه (هچری)، تغذیه ، وسایل و روشهای پرورش ، استراتژی مدیریت استخرها ، انواع استخرها و روشهای پرورش ، بیماریها ، مشکلات پرورش میگوی آب شیرین پرداخته شده است.