درمیان نخسین فیلسوفان ایرانی «ابنسینا» یگانه کسی بود که برای تنظیم نظام فکری مستقلی تلاش ورزید . در رسالهای که هماکنون دردست است و ازتکاپوی نیروی عشق در سراسر کائنات بحث می کند،پیکرهای از نظام فکری او مشاهده می شود . تاریخ نویسان از «ابنسینا» بعنوان دائرةالمعارف عصرش یاد کردهاند،چراکه او به تمامی علوم زمان خویش واقف بود. شرفالملک حجةالحق شیخالرئیس ابوعلیحسینبنعبداللهبنحسنبنعلیبن سیناالحکیمالوزیرالدستور،معروف به «ابنسینا» یا «ابوعلیسینا» یا «شیخ» بزرگترین دانشمند ایران و مقدم حکما و اطباء در ادوار اسلامی و از متفکران و دانشمندان عالی قدر دنیاست که سهمی بسزا در ترقی و تکامل علوم در جهان داشته است. اروپائیان ویرا Avicenna , Avicenne نامند.پدر ابنسینا از مردم بلخ و از عمّال دولت سامانیان بود که درعهد نوحبن منصورسامانی (366-387 هجری قمری) به بخارا منتقل شد و امور مالی قریه خورمیثن (فرمیثن) را بعهده گرفت.
خود آموز و فن آموزش علوم غریبه - رساله کنوزالمعزمین - نوشته شیخ الرئیس ابوعلی سینا مشتمل بر علم سیمیا ، ریمیا ، کیمیا و هیمیا ، دستور ریاضت ، جفر جامع ، تسخیر جن و ارواح ، خواص حروف ، علم اوفاق ، اعداد و اوراد مجربه
ابو علی سینا حکیم، فیلسوف، طبیب و دانشمند بزرگ ایرانی که در جهان غرب به نام(Avicenna) و با لقب “امیر پزشکان” شناخته شده است، در ماه صفر از سال ۳۷۰ هجری قمری در شهر بخارا به دنیا آمد. این حکیم بزرگ که بعدها موثرترین چهره در علم و فلسفه جهان اسلامی شد و القابی مانند شیخ الرئیس، حجه الحق و شرف الملک به او دادند، از آغاز کودکی استعداد و شایستگی عجیبی در فرا گرفتن علوم مختلف داشت. و از آنجا که پدرش عبدالله سخت در تعلیم و تربیت او می کوشید و خانه او محل ملاقات دانشمندان دور و نزدیک بود، ابن سینا تا ده سالگی تمام قرآن و صرف و نحو را آموخت و آنگاه به فرا گرفتن منطق و ریاضیات پرداخت. استاد وی در علم ریاضیات “ابو عبدالله ناتلی” بود.