درمیان نخسین فیلسوفان ایرانی «ابنسینا» یگانه کسی بود که برای تنظیم نظام فکری مستقلی تلاش ورزید . در رسالهای که هماکنون دردست است و ازتکاپوی نیروی عشق در سراسر کائنات بحث می کند،پیکرهای از نظام فکری او مشاهده می شود . تاریخ نویسان از «ابنسینا» بعنوان دائرةالمعارف عصرش یاد کردهاند،چراکه او به تمامی علوم زمان خویش واقف بود. شرفالملک حجةالحق شیخالرئیس ابوعلیحسینبنعبداللهبنحسنبنعلیبن سیناالحکیمالوزیرالدستور،معروف به «ابنسینا» یا «ابوعلیسینا» یا «شیخ» بزرگترین دانشمند ایران و مقدم حکما و اطباء در ادوار اسلامی و از متفکران و دانشمندان عالی قدر دنیاست که سهمی بسزا در ترقی و تکامل علوم در جهان داشته است. اروپائیان ویرا Avicenna , Avicenne نامند.پدر ابنسینا از مردم بلخ و از عمّال دولت سامانیان بود که درعهد نوحبن منصورسامانی (366-387 هجری قمری) به بخارا منتقل شد و امور مالی قریه خورمیثن (فرمیثن) را بعهده گرفت.