شیخ ابوسعید ابوالخیر از عارفان بزرگ و مشهور اواخر قرن چهارم و اوایل
قرن پنجم هجری است. ابوسعید در اول محرم 357 در روستای میهنه از توابع
ابیورد دیده به جهان گشود و در شب جمعه چهارم شعبان ۴۴۰ در زادگاهش دیده از
جهان فرو بست. او سالها در مرو و سرخس فقه و حدیث آموخت تادر یک حادثه مهم
در زندگی اش درس را رها کرده و به جمع صوفیان شیعی پیوست و به وادی عرفان
روی آورد.شیخ ابوسعید ابوالخیر در بخش ادبیات فارسی و هم چنین در کنار
مولوی و خیام نیز قرار میگرد و نقش مهمی در سروده های فارسی دارند.