بنای مشهور به مسجد جامع نو در پشت گنبد خانه و ایوان مجموعه قرار دارد.
راه دسترسی به فضاهای معماری آن از صحن کوچک سراچه است و در جلو بنا صحن
وسیعی است که در حال حاضر آجر فرش است در طرفین ورودی مسجد جامع قاب های
آجری زیبائی ایجاد شده و به جز همین قابهای تزئینی در نمای بیرونی آن عناصر
تزئینی دیگری دیده نمی شود . پوشش ایوان ورودی نیز آراسته به رسمی بندی
است. فضای داخلی مقصوره مشتمل بر شاه نشین هایی است که در بخش فوقانی آن
ابتدا پوشش قوسی شکل و سپس گنبد مقصوره ساخته شده است . علاوه بر رسمی بندی
زیبائی که پوشش میانی بنا را مزین نموده ، در پوشش سقف شاه نشین ها نیز
همان نوع آراستگی تکرار شده است . در بخش فوقاتی هر شاه نشین نورگیری تعبیه
شده و بخشی از نور فضای داخلی مقصوره نیز از همین مکام تامین می شود .
وجود مقصوره با شکل چلیپا در میان بنا و شبستان های ستوندار طرفین، تعادل
معماری منظری را برای مسجد جامع نو به وجود آورده است . رواق شرقی با مسجد
عتیق پیوند خورده و به همین دلیل الزاماَ بخشی از آن تخریب شده است . مقارن
با آن بناهای مغولی واقع در ضلع شمالی احتمالاَ برچیده شده و دری که
جایگزین محراب گنبد خانه بوده ورودی به مسجد جامع نو را فراهم ساخته است.
دیوارهای تکیه صحن ، طاق رواق ها و شبستان های طرفین گنبد مقصوره و تزئینات
زیر گنبد نسبتاَ جدید هستند . تنها بخش اصلی مسجد به نظر می رسد گنبد
مقصوره باشد . در قسمتی از فضای داخلی تویزه های بزرگی که در گوشه ها
یکدیگر را قطع می کنند به صورت فرو رفتگی ایجاد گردیده و در دیوار غربی این
بخش از معماری مسجد جامع نو محراب کوچکی وجود دارد که احتمال دارد زمانی
تزئیناتی نیز داشته است.