♫♫♫
یکی هست تو قلبم
که هرشب واسه اون مینویسمو اون خوابه
نمیخوام بدونه
واسه اونه که قلب من اینهمه بی تابه
یه کاغذ یه خودکار
دوباره شده همدم این دل دیوونه
یه نامه که خیسه
پُر از اشکه و کسی بازم اونو نمیخونه
یه روز همینجا توی اتاقم
یدفعه گفت داره میره
چیزی نگفتم آخه نخواستم
دلشو غصه بگیره
گریه می کردم درو که می بست
میدونستم که می میرم
اون عزیزم بود نمیتونستم
جلوی راشو بگیرم
میترسم یه روزی
برسه که اونو نبینم بمیرم تنها
خدایا کمک کن
نمیخوام بدونه دارم جون میکنم اینجا
سکوت ِ اتاقو
داره میشکنه تیک تاکه ساعت رو دیوار
دوباره نمیخوام
بشه باور من که دیگه نمیاد انگار
♫♫♫
یه روز همینجا توی اتاقم
یدفعه گفت داره میره
چیزی نگفتم آخه نخواستم
دلشو غصه بگیره
گریه می کردم درو که می بست
میدونستم که می میرم
اون عزیزم بود نمیتونستم
جلوی راشو بگیرم
یکی هست تو قلبم
که هرشب واسه اون مینویسمو اون خوابه
نمیخوام بدونه
واسه اونه که قلب من اینهمه بی تابه
یه کاغذ یه خودکار
دوباره شده همدم این دل دیوونه
یه نامه که خیسه
پُر از اشکه و کسی بازم اونو نمیخونه
هفتمین مجموعه شعر مهدی فرجی ، شاعر کاشانی است که پس از شش مجموعه ی
هزار اسم قلم خورده ، و چشم های تو باران ، ای تو راز روزهای انتظار ،
روسری باد را تکان می داد ، زیر چتر تو باران می آید ، و شب بی شعر ، به
علاقه مندان شعر کلاسیک عرضه شده است.این مجموعه مشتمل بر پنجاه و پنج غزل و
یک غزل مثنوی عاشقانه ی لطیف و زیباست.