ابن تحقیق در فرمت وردword و در 8 صفحه میباشد
امیر خسرو بدون شک یکی از سرامدان تاریخ ادب دری است. او یکی از برجستگان دری سرایان هند است. او به قولی دو صد تا چهار صد هزار بیت شعر سروده است. افزون برآن که اشعار او در ادبیات دری جایگاه ویژه دارد و به قول استاد سعید نفیسی « سه کتاب نثر بر جای مانده او، از شاهکار های نثر دری آن دوران است؛ از پیشگامان «سبک هندی» به شمار می آید.نازک خیالی های او در این روزگاران نیز تازگی دارد. صایب تبریزی، کلیم،بیدل و...با الهام ازنازک اندیشی و لطف خیال او سبک هندی را به اوج رساندند.
امیر را نه تنها به آن دلیل که از شاهکار های زبان دری است یا ازبلخ برخاسته و از هزاره های سانچارک و لاچین است؛ برای معرفی برگزیده ام. بلکه بیشتر از آن جهت که محققان هزاره شناس را ونیز همه کسانی که نسبت به هویت نژادی آنان تردید دارند، به سهم هزاره ها در غنامندی ومعماری زبان فخیم مادری شان یعنی زبان دری توجه دهم و نیز جوانان وجامعه خود را با مفاخر شان که یکی از مولفه های هویت بخش است؛ آشنایی دهم.
پدر امیر خسرو از هزاره های لاچین است که در بلخاب وسانچارک فعلی می زیسته و در جریان حمله چنگیز خان مغول به هند رفته است.