پایان نامه انعطاف پذیری و تمرینات کششی

مقدمه

انعطاف‌پذیری یکی از اجزاء آمادگی جسمانی و یک بخش کلیدی در پیشگیری از آسیب و بهبود اجرای ورزشی می‌باشد. در افراد غیرفعالی که عادت به زندگی کم تحرک دارند، عضلات و تاندون‌هایشان کوتاه و فاقد قابلیت کشش می‌شوند. به عبارت دیگر دستگاه عضلانی در نتیجه بی‌تحرکی، به تدریج قابلیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند و در نهایت دچار کاهش قابلیت کشش می‌شود( ). برای توسعه سریع انعطاف‌پذیری، تمرینات مربوط به گرم کردن اجرا می‌گردد که در نتیجه اجرای یکسری حرکات کششی تا میزان محدودی می‌توان برانعطاف‌پذیری افزود، لیکن این نوع تمرینات به تنهایی نمی‌تواند سبب بهبود انعطاف‌پذیری در درازمدت شود. امروزه تمرینات کششی به منظور توسعه انعطاف‌پذیری، بخش مهمی از هر نوع فعالیت جسمانی به شمار می‌رود.

چندین شیوه کششی شامل ایستا، پویا و تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده‌های عمقی (PNF) افزایش در انعطاف‌پذیری را نشان داده‌اند. برخی از مطالعات پیشین نشان داده‌اند که روش کششی PNF افزایش بیشتری را در دامنه حرکتی نسبت به سایر روشها ایجاد می‌کنند. اگرچه برخی از مزایای استفاده از روشهای کششی PNF مشخص شده است اما کارایی بیشتر این روشها در تحقیقات هنوز مورد سؤال است.

چندین نوع روش کششی PNF وجود دارد که عبارتند از: CR، HR، CRCA و SRHR و ACR

شماری از مطالعات شیوه SRHR را در تحقیقات خود به کار برده‌اند و هرکدام زمانهای متفاوتی را برای نگهداری انقضاض ایستا (MVIC) ذکر کرده‌اند. در نتیجه تعیین مؤثرترین زمان نگهداری انقباض ایستا در این شیوه باید بررسی شود. در صورتیکه زمان کوتاهتر MVIC، افزایش یکسانی ا در دامنه حرکتی (ROM) در مقایسه با یک زمان طولانی‌تر ایجاد کند، مربیان و ورزشکاران ممکن است شیوه‌ای که زمان کمتری را صرف کند، ترجیح دهند.

۲ـ۱ بیان مسأله

تمرینات انعطاف‌پذیری به طور کلی به عنوان یک بعد مهم در اجراهای ورزشی پذیرفته شده است و بطور وسیعی بعنوان یک شیوه مؤثر در درمان و پیشگیری از آسیبها مورد استفاده قرار گرفته است. تمرینات کششی برای افزایش قابلیت کشسانی بافت و بدین طریق افزایش دامنه حرکت مفاصل ویژه طراحی شده‌اند. اعتقاد بر این است که افزایش دامنه حرکت عملکردهای ورزشی را بهبود و شدت و تعداد آسیبها را کاهش می‌دهد. با وجود اینکه عوامل ارثی نقشی تعیین کننده در انعطاف‌پذیری ایفاء می‌کنند، حرکت‌پذیری مفصل می‌تواند از طریق یک برنامه منظم حرکات توسعه دهنده انعطاف‌پذیری حفظ و یا توسعه داده شود.

اجزاء مقاوم غیرفعال و انقباضی فعال در برابر کشش عضله مقاومت ایجاد می‌کنند و روشهای ویژه‌ای برای کاهش مقدار چنین محدودکننده‌هایی پیشنهاد شده‌اند.

به منظور توسعه انعطاف‌پذیری، روشهای کششی مختلفی ارائه شده‌اند که محققین بطور کلی آنها را به سه دسته ایستا، پویا PNF تقسیم نموده‌اند. روش کششی ایستا عبارت است از کشیدن عضله تا نقطه احساس مقاومت و حفظ این وضعیت به مدت ۶ تا ۶۰ ثانیه شیوه کششی پویا، متضمن حرکات تابی یا فعال می‌باشد. در این نوع کشش، گروه عضلات در حالت کشیدگی نگه داشته نمی‌شوند، بلکه از حرکات پویای مکرر در یک زمان کوتاه استفاده می‌شود. به عقیده کنت و وس، PNF عبارت است از تسریع یا توسعه مکانیسم عصبی، عضلانی از طریق تحریک گیرنده‌های عمقی

از رایج‌ترین روشهای PNF که ورزشکاران در تمرینات خود مورد استفاده قرار می‌دهند، روش SRHR است که به عقیده برخی محققین انعطاف‌پذیری را بیش از سایر روشهای کششی معمول PNF افزایش می‌دهد. روش SRHR شامل انقباض ایستای عضلات مخالف، پس از انقباض عضلات موافق است و از آنجاییکه هر دو گروه عضلانی موافق و مخالف در این روش منقبض می‌شوند، با تحریک گیرنده‌های عمقی درون عضلانی از طریق بازداری اتوژنیک و بازداری دوسویه موجب انبساط (راحتی) در عضله تحت کشش می‌شود.

متون متعددی که از روش SRHR استفاده کرده‌اند، هر کدام زمانهای متفاوتی را برای نگهداری MVIC توصیه نموده‌اند. در حالیکه برخی از متون زمان مشخصی را برای MVIC ذکر نکرده‌اند، برخی از محققین ۳ ثانیه MVIC را در روشهای مختلف PNF مورد حمایت قرار داده‌اند. در مطالعات دیگر ۵ ثانیه و ۶ ثانیه MVIC  نیز مورد استفاده قرار گرفته است. بعلاوه، ابهام وقتی بیشتر می‌شود که محققان ۷ ثانیه، ۷ تا ۸ ثانیه، ۱۰ ثانیه، ۱۵ ثانیه و حتی تا بیش از ۲۰ ثانیه MVIC  را نیز بکار برده‌اند.

مطالعه حاضر تأثیر ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیه MVIC در کشش PNF به روش SRHR را بر توسعه دامنه حرکتی مفصل ران مورد بررسی قرار می‌دهد. در واقع محقق در جستجوی پاسخ به این سؤال است که آیا بین زمانهای ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیه MVIC در روش SRHR تفاوتی وجود دارد یا خیر؟

فهرست مطالب :

فصل اول : مقدمه و معرفیمقدمهبیان مسألهضرورت و اهمیت تحقیقاهداف تحقیقپیش‌ فرض های آزمونفرضیه‌ های تحقیقمحدودیت‌ های تحقیقمتغیرهای تحقیقتعریف عملیاتی واژه‌ ها و اصطلاحاتفصل دوم : ادبیات و پیشینه تحقیقمقدمهانعطاف پذیریانواع انعطاف پذیریعوامل محدود کننده انعطاف پذیریفواید برنامه تمرینی کششیکشش عضلانی و پیشگیری از آسیبرخداد های هنگام کشش عضلانیچه موقع کشش را انجام دهیم؟مبانی نروفیزیولوژیک کششدوک های عضلانیاندام وتری گلژیبازتاب کششیمهار خودبخودی (بازتاب کششی معکوس)بازداری دوسویهانواع تکنیک های کششیکشش بالستیک (پویا)شش ایستاکشش تسهیل عصبی – عضلانی گیرنده‌ های عمقی (PNF)کشش به روش SRHRرابطه مدت انقباض ایستا در PNF و افزایش دامنه حرکتیفصل سوم : روش شناسی تحقیقجامعه آمارینمونه و روش نمونه‌ گیریابزار اندازه‌ گیرینوع تحقیقطرح تحقیقمراحل اجرای تحقیقاجرای پیش‌ آزمونبرنامه یک جلسه تمرینشیوه اجرای یک نوبت (ست) از برنامه تمرینفصل چهارم : تجزیه و تحلیل آماریمقدمهتوصیف آماری داده‌ هاآزمون فرضیه‌ های تحقیقفصل پنجم : بحث و نتیجه گیریمقدمهخلاصه تحقیقیافته‌ های تحقیقبحث و نتیجه‌ گیریپیشنهاد برخاسته از تحقیقپیشنهادات برای تحقیقات بعدیمنابع

نوع فایل : ورد (doc)

حجم فایل : ۹۳ کیلوبایت (zip)

تعداد صفحات : ۱۱۷ صفحه